Een oefening in menselijkheid
Soms raken we gekwetst. Soms botsen we op de scherpe randjes van een ander of van onszelf. We voelen oordeel, weerstand, irritatie. Maar achter die frictie ligt vaak iets groters verscholen: een uitnodiging tot inzicht. Wat als we beseffen
dat iedereen gevormd is door zijn eigen geschiedenis? Door pijn die niet gezien werd. Door woorden die ontbraken. Door systemen die eerder sloten dan openden.
Wat als we zien dat die ‘negatieve kant’ van de ander niet zijn essentie is, maar zijn levensopgave? En wat als datzelfde geldt voor onszelf? We zijn allemaal geworteld in verhalen. Sommige voedend, andere verstikkend. Maar we blijven verantwoordelijk, niet voor wat ons is aangedaan, wél voor hoe we omgaan met wat er in ons leeft. En vaak… ligt precies dáár waar het wringt, ook de bron van onze grootste kracht. De pijn die je ooit brak, kan dezelfde zijn die je vandaag doet opstaan. Ze schenkt je wilskracht, daadkracht, en het vermogen om te voelen wat echt is.
Meditatie, stilte, vertraging…
ze helpen ons de signalen van het lichaam, de fluistering van de ziel, en het zachte kompas van het hart weer te verstaan. Ze leren ons te kijken met mildheid. Want wat je bij de ander ziet, is nooit het geheel, slechts dat deel waar jij toevallig op resoneert.
Wanneer kritiek ontstaat, kun je kiezen: Raak je verstrikt in de ander, of keer je terug naar jezelf? Niet om jezelf te veroordelen. Niet om je gelijk te bewijzen. Maar om te groeien in bewustzijn. Soms verandert de situatie niet. Soms verandert de ander niet. Maar jij wel.
En wie met open ogen en open hart leeft, merkt dat zachtheid krachtiger is dan drang. Zoals water uiteindelijk steen vormgeeft, zonder ooit te duwen. Want het hoogste goed is als water: het voedt zonder te eisen, het kiest de laagste plaats,
en stroomt waar het welkom is. De wereld wordt mooier als we elkaar benaderen met vriendelijkheid, eerlijkheid, respect en rechtvaardigheid.
Niet omdat het moet,
maar omdat het klopt.
Durf jij jezelf te zien in het oordeel dat je voelt, dat resoneert?
En wat zou er gebeuren als je het als spiegel gebruikt in plaats van als wapen?