Een revolutionaire schaalgrootte vraagt om het mobiliseren van een mensenmassa te vergelijken met de hippie-beweging in de jaren zestig. Het moet anders, aangepast aan de mogelijkheden van deze tijd, maar het is wel heel zinvol om even hierbij stil te staan. Wat gebeurde er eigenlijk?
Er was grote maatschappelijke onrust in de westerse wereld. Mensen, vooral jongeren wilden verbinden, bijdragen, ontwikkelen. Ze durfden te trotseren en hadden het lef om anders te denken en doen. Ze verbonden zich in muziek, kleding en spiritualiteit. Destijds was er veel verzet tegen de kapitalistische en materialistische maatschappij, waarin teveel aandacht lag op werk, geld, bezit, status, zekerheid en macht. De overmaat aan regels en beperkingen leidde volgens de hippies tot onvrijheid, onderdrukking en uiteindelijk geestelijke leegheid. Hippies wezen niet alleen op milieuschade, maar verzetten zich ook tegen liefdeloosheid, oorlog, discriminatie en geweld. Ze werden echter door de grote leiders geweerd en afgeschilderd als uitschot van de maatschappij.
Het verlangen bij de hippies naar een betere samenleving uitte zich doorgaans niet in confrontaties. Vaker verliet men de burgermaatschappij om zelf anders te gaan leven, een tegencultuur te vestigen en het goede voorbeeld te geven. Maar daarmee kom je naast de heersende maatschappij uit en dat is niet wat ons in de 21e eeuw verder gaat brengen. Het ideaal vraagt om meer. We kunnen voortbouwen op het fundament dat in de hippie-tijd is gelegd: de rijke interesse in meditatie, yoga en ontwikkeling van innerlijke motivatie & soul compass.
We kunnen nog veel meer leren vanuit die hippie beweging. In een of meer van de volgende posts komen we daar zeker op terug.
