Een revolutionaire verandering vraagt om een collectieve beweging, een mensenmassa, te vergelijken met de hippiebeweging van de jaren zestig. Niet door die tijd te kopiëren, maar door de essentie ervan te vertalen naar de mogelijkheden van nu. Het is de moeite waard om stil te staan bij wat daar toen gebeurde.
In de westerse wereld heerste maatschappelijke onrust. Vooral jongeren wilden verbinden, bijdragen, en zich ontwikkelen. Ze trotseerden de gevestigde orde, durfden anders te denken én te doen. Ze vonden elkaar in muziek, kleding en spiritualiteit. De hippies keerden zich af van een kapitalistische samenleving waarin werk, geld, bezit en status de boventoon voerden. Ze ervoeren de overdaad aan regels als verstikkend en de drang naar zekerheid als geestelijke leegte. Ze wezen op milieuschade, maar ook op liefdeloosheid, oorlog, discriminatie en geweld. In plaats van confrontatie kozen velen een ander pad. Ze verlieten de burgermaatschappij, stichtten hun eigen gemeenschappen en gaven het goede voorbeeld door anders te leven. Maar daarmee leefden ze naast het systeem, niet erin.
En juist dáár ligt onze uitdaging vandaag: niet vluchten, maar veranderen van binnenuit. We kunnen bouwen op het fundament dat toen is gelegd: de interesse in meditatie, yoga, de zoektocht naar innerlijke motivatie en een soul compass. Er valt nog veel te leren van deze beweging. In een van de volgende posts keren we hier zeker op terug.
